ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΜΠΡΙΖΟΛΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΡΑΧΝΕΣ ;

Κι όμως κάθε μοσχάρι έχει την δικιά του αράχνη και όχι μόνο μια αλλά δυο !
Πάντα λοιπόν πίστευα ότι υπάρχουν δυο ειδών κοπές στο μοσχάρι: οι ευυπόληπτες και απόλυτα  εμπορεύσιμες, οι οποίες τελικά είναι αυτές που αφήνουν το καθημερινό χρήμα σε ένα κρεοπωλείο και μια δεύτερη κατηγορία κοπών που δεν μπορεί με τίποτε να τις κατατάξεις στην κατηγορία premium και fancy, είναι σχετικά άγνωστες αλλά πολύ ενδιαφέρουσες ! Βέβαια οι ψαγμένοι κρεοπώλες έχουν πάντα και ψαγμένους κρεατοφάγους καταναλωτές που «διψούν» στην κυριολεξία να μοιραστούν την εμπειρία μιας σπάνιας κοπής.
Λοιπόν σε αυτήν κατηγορία ανήκει και η ΑΡΑΧΝΗ ένας ημικυκλικός μικρός μυς που υφαίνεται από ένα πλέγμα ενδομυϊκού λίπους ! Κι εδώ αρχίζει  το πράγμα να έχει ενδιαφέρον για τους λάτρεις της κρεάτινης και συνάμα λιπαρής γεύσης στο μοσχάρι.
Αυτός ο μικροσκοπικός μυς πάει και «κάθετε» ακριβώς πάνω στο εσωτερικό ισχίο του μοσχαριού αυτό που πολλοί ονομάζουν συνέχεια του rump steak-κιλότου .

Η ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΑΧΝΗ
Όσο και αν εμάς εδώ στην Ελλάδα μας φαίνεται περίεργο, μια και πολλοί δεν έχουν καν ακούσει ή γευτεί αυτό το είδος του steak η ΑΡΑΧΝΗ είναι δημοφιλέστατη κοπή στον υπόλοιπο κόσμο με πολλούς οπαδούς που πίνουν ουίσκι στο όνομα της .
Στην Αυστραλία την ονοματίσουν spider steak πράγμα που της ταιριάζει απόλυτα λόγω της ακτινωτής και περίπλοκης διάταξης του λίπους της .
Στην Αμερική την ανακαλούν oyster steak γιατί μοιάζει όντος και με όστρακο .

Στην Αγγλία Pope’ s eye steak δηλαδή το μάτι του Πάπα .
Στην Γαλλία Araignée δηλαδή αράχνη και στα εκεί εστιατόρια έχει τρελό σουξέ και εκτίμηση αφού σερβίρετε και «λουσμένο» με λίπος πάπιας.

ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΨΗΣΙΜΟ
Πάμε τώρα να σας πω ότι η αραχνούλα του μοσχαριού είναι εξαιρετικά γευστική λόγω της φυσικής μαρμάρωσης που έχει ο μυς ! Όσο πιο μεγάλο είναι το μοσχάρι τόσο μεγαλύτερη είναι και φυσικά τόσο περισσότερο λίπος έχει. Αν μια φορά δοκιμάσεις αράχνη από αγελάδα θα λιποθυμήσεις από την κρεάτινη νοστιμιά .

Δοκιμάζοντας νέες κοπές ή καινούργια κομμάτια κρέατος αποφεύγω να περάσω με τη μια σε περίτεχνες μαρινάδες και rubs με μπαχαρικά που θα δώσουν ένταση στο κρέας αλλοιώνοντας την πρωταρχική του γεύση. Προτιμώ να νιώθω πρώτα την σύσταση των μυών και την εξέλιξη τους μετά το ψήσιμο. Καθώς και την πρωταρχική κρεάτινη γεύση της σάρκας που φυσικά διαφέρει από κοπή σε κοπή και από φυλή σε φυλή.
Η αράχνη ή spider steak ψήνετε πολύ εύκολα και γρήγορα ακόμα και σε ένα μαντεμένιο βαρύ αντικολλητικό τηγάνι. Ή σε καλά προθερμασμένη σχάρα σε γκριλ με κάρβουνο ή υγραέριο.
Βασικά ακολουθώ την πρακτική που που εφαρμόζω πάντα όταν ψήνω steak : 30-50 λεπτά εκτός ψυγείου, καλό σκούπισμα με χαρτί κουζίνας να φύγει η αρχική υγρασία. Αλάτισμα και ξανά ξεκούραση για 5-8 λεπτά. Λαδώνω την σχάρα με ηλιέλαιο και ακουμπάω επάνω την αράχνη για 3-4 λεπτά από κάθε πλευρά. Επειδή η μυϊκή της σύσταση μοιάζει με του διαφράγματος δεν θέλει πολύ ψήσιμο αν και το «σώνει» το ενδομυϊκό λίπος.

Στο τηγάνι πάντα την βοηθάω λούζοντας την με αγελαδινό βούτυρο ή λίπος πάπιας. Την σερβίρω απλά με λίγη μουστάρδα Dijon , ενισχυμένη με λίγο horsh radish και πράσινη σαλάτα. Εναλλακτικά βέβαια να ξέρετε ότι της ταιριάζει πολύ και ένα αρωματικό αγελαδινό βουτυράκι φτιαγμένο με φρέσκα βότανα και ευγενικά μπαχαρικά.