AYDIN: το καλύτερο τηγανητό συκώτι στον κόσμο

Αρκεί να περάσεις τα σύνορα…

Φτάνοντας στην Αδριανούπολη, ήξερα ότι εκτός από τον περίφημο Peinir Halva, δηλαδή ένα γλύκισμα που γίνεται με βάση το φρέσκο τυρί και πωλείται σε όλα τα ζαχαροπλαστεία, θα έπρεπε να δοκιμάσω οπωσδήποτε το φημισμένο τηγανιτό συκώτι της πόλης που ακούει στο όνομα tava ciger.

Η αλήθεια είναι πως γνώριζα πολύ καλά ότι οι Τούρκοι χειρίζονται εξαιρετικά το συκώτι (μοσχαρίσιο ή αρνίσιο) μιας και είχα γευτεί επανειλημμένα στην Κωνσταντινούπολη το περίφημο arnaout ciger, έναν από τους πιο συνηθισμένους μεζέδες που έρχονται στο δίσκο μαζί με το Yeni Raki αλλά και το απίθανο τηγανιτό αρνίσιο συκωτάκι με τα γλυκάδια του, στη Σανλιούρφα, μία τουρκική πόλη η οποία βρίσκεται στην Νοτιοανατολική Ανατολία.

Μια σύντομη βόλτα στο ιστορικό κέντρο, στην κλειστή αγορά με τα δεκάδες μικρομάγαζα και στην Saraclar Caddessi με τα ξύλινα δίπατα σπίτια της παλιάς ελληνικής συνοικίας και αντιλαμβάνομαι αμέσως ότι οι γαστρονομικοί θησαυροί τούτης της πόλης είναι μάλλον κρυμμένοι στα στενά πλακόστρωτα στενάκια. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα το πιο μικροσκοπικό κρεοπωλείο στον κόσμο να στολίζει τη λιλιπούτια βιτρίνα του με εντόσθια όλων των ειδών (συκώτια, γεννητικά όργανα, ουρές, νεφρά, γλώσσες, μυαλά) και έναν νεαρό να κόβει νωπό μοσχαρίσιο συκώτι – και όχι κατεψυγμένο παρακαλώ- σε φλούδες λεπτότερες του ενός χιλιοστού.

Ο συνοδός μου, γνώστης της τούρκικης γλώσσας και της κουλτούρας, μου λέει ότι στην πόλη υπάρχουν περισσότερα από 20 μικρά εστιατόρια που φτιάχνουν όλα ανεξαιρέτως τηγανιτό συκώτι (φλούδα) αλλά ένα είναι τόσο διάσημο, για το οποίο διανύουν ολόκληρα χιλιόμετρα ακόμα και από την Κωνσταντινούπολη για να το δοκιμάσουν. Μάλιστα με προετοιμάζει ότι μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε στην ουρά για να αδειάσει ένα τραπεζάκι…

Ομολογουμένως, ουρά σε εστιατόριο είχα να δω καιρό αλλά ετούτη εδώ έμοιαζε με εκείνες της ατέλειωτες ανθρώπινες αλυσίδες που σχηματίζονται κατά καιρούς έξω από τα μεγάλα μουσεία του κόσμου. Ντόπιοι, τουρίστες, γυναίκες με μαντήλες και παιδιά στα χέρια και εγώ να περιμένω υπομονετικά μέχρι να έρθει η σειρά μας και ο ευγενέστατος κύριος στην είσοδο να μας χαρίσει μια θέση στο μικροσκοπικό μακρόστενο μαγαζάκι ή στα 5-6 εξωτερικά τραπεζάκια που βρίσκονται έξω.

Πλησιάζοντας στο κατώφλι της στενής εισόδου, βρίσκομαι μπροστά σε ένα μικρό γυάλινο δωματιάκι με δύο USTA (μάστορας στα τουρκικά): ο ένας βουτάει σε ένα λευκό μείγμα (μάλλον αλεύρι) τις ψιλοκομμένες φετούλες από το συκώτι. Αφού γίνουν πάλλευκες και καλυφθούν παντού με αυτή την άσπρη σκόνη (εδώ νομίζω είναι το μυστικό), τις τινάζει ελαφρά και τότε τις παραλαμβάνει ο δεύτερος μάστορας που μπροστά του έχει ένα τεράστιο καζάνι με λάδι που κοχλάζει. Με αριστοτεχνικές κινήσεις τα αλευρωμένα συκωτάκια πέφτουν στο υγρό και μένουν εκεί για δευτερόλεπτα. Αφαιρούνται με τρυπητή κουτάλα, τοποθετούνται σε ένα πιάτο, στραγγίζουν από το έξτρα λάδι και σερβίρονται επί τόπου σε πιάτα.

Προφανώς ο μάστορας αντιλήφθηκε την ανυπομονησία μου και μέσα από το παραθυράκι μου έδωσε να δοκιμάσω μια τόση δα φλουδίτσα τηγανιτό συκώτι.

Το μασούλησα αργά και τότε κατάλαβα γιατί αξίζει τον κόπο να περιμένεις μια ώρα στην ουρά για να γευτείς το καλύτερο τηγανιτό συκώτι στον κόσμο! Από τη στιγμή πάντως που θα διαβείς το κατώφλι και καθίσεις στο τραπεζάκι σου, η εξυπηρέτηση είναι τόσο γρήγορη και ευγενική που σε πέντε λεπτά τρως.

 

Πρώτα φτάνουν μια ντομάτα αρωματική και κατακόκκινη κομμένη σε μεγάλα κομμάτια και λευκό γλυκοκαυτερό κρεμμύδι χωρίς λάδια κ.λπ. Μετά οι τηγανητές, πολύ καυτερές, κόκκινες ξερές πιπεριές (curu) και μαζί μια σαλτσούλα επίσης κατακόκκινη και εξίσου πικάντικη. Αν θέλεις να σβήσεις την κάψα παραγγέλνεις τζατζίκι, το οποίο δεν έχει σκόρδο, είναι αραιό και τρώγεται με κουτάλι. Δευτερόλεπτα μετά και ενώ έχεις μόλις προλάβει να βουτήξεις τη γλώσσα σου στην κάψα της τηγανιτής πιπεριάς, σου φτάνει μια μερίδα από ένα βουνό τηγανιτό συκώτι, που δεν μυρίζει, δεν έχει ίχνος λαδίλας και τρώγεται τόσο γρήγορα σαν να τρως τσιπς. Τραγανό εξωτερικά, τρυφερό μέσα με ήπια γεύση εντόσθιου. Με μια λέξη, θεϊκό!

Φεύγοντας, μπροστά στο ταμείο με περίμενε ο ιδιοκτήτης. Με τα λίγα τούρκικα που μιλάω, του είπα ότι το συκώτι του ήταν «lezzetli» δηλαδή πολύ νόστιμο. Με ευχαριστεί και μου προσφέρει σε μια μικρή γαβάθα μοσχοκάρφια να μασουλήσω για να στρογγυλέψω λιγάκι με την ευωδιά τους την επιθετική αψάδα του κρεμμυδιού.

 

ΔΥΝΑΤΟ: Το σέρβις, η εξυπηρέτηση, αλλά κυρίως το μοναδικό σε νοστιμιά στον κόσμο τηγανιτό συκώτι. Επίσης οι πολύ καλές τιμές.

ΑΔΥΝΑΤΟ: Η πολύωρη αναμονή στην ουρά για να βρεις τραπέζι.

Tahmis Çarşısi 12, 22000 Edirne, Τουρκία | 0090 284 214 1046 | Καθημερινά 10.30 π.μ. – 21.30 μ.μ. | 10€ / άτομο